تأثیر اطلاع درمانی غیرحضوری بر میزان هموگلوبین گلیکوزیله (hba۱c) بیماران دیابتی نوع دوم

زمینه و هدف: آموزش به بیمار، نقش مهمی در کنترل دیابت دارد. آموزش غیرحضوری به دلیل نداشتن محدودیت زمانی، مکانی و سهولت رابطه مراقبتی با بیمار، روشی مؤثرّ، ساده و ارزان است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین تأثیر اطلاع درمانی غیرحضوری بر کنترل hba1c بیماران دیابتی نوع دوم ساکن اصفهان بود. روش تحقیق: مطالعه حاضر، از نوع کاربردی است که به روش نیمه تجربی و طرح دوگروهی با پیش آزمون و پس آزمون صورت گرفت. جامعه پژوهش، بیماران دیابتی نوع دوم مرکز تحقیقات غدد و متابولیسم اصفهان بودند که از بین آنها، 64نفر در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. داده های اولیه، با استفاده از آزمایش خون و فرم گردآوری داده ها جمع آوری گردید. پس از مداخله از طریق ارسال بسته های آموزشی و پیام کوتاه به مدّت سه ماه، به طور مجدّد hba1c هر دو گروه تعیین شد. داده ها، با استفاده از نرم افزار spss (ویرایش20) و آزمون های آماری t-test independent، t-test paired، chi-square و mann whitney u تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بر طبق نتایج، hba1c بیماران گروه آزمون و گروه شاهد، قبل از مداخله، تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشت (97/0>p). پس از مداخله، hba1c بیماران گروه آزمون نسبت به قبل از مداخله کاهش معنی داری داشت (001/0>p)؛ در حالی که این تفاوت در گروه شاهد مشاهده نشد (37/0>p)؛ همچنین مقایسه دو گروه نشان داد که میزان hba1c در گروه آزمون، بعد از مداخله دارای تفاوت معنی داری با گروه شاهد بود (048/0=p). نتیجه گیری:               پیگیری آموزش به بیماران دیابتی نوع دوم از طریق بسته های آموزشی و پیام کوتاه، اثرات مثبتی بر کنترل hba1c این بیماران دارد و از آنجایی که این                                 روش، روشی ارزان، ساده و مؤثر است، به مراقبان بهداشتی و گروه های درمان توصیه می شود